Το Σχέδιο Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης Λιγνιτικών Περιοχών (ΣΔΑΜ), που έχει κατατεθεί για δημόσια διαβούλευση και αφορά την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου για την Δυτική Μακεδονία (ΔΜ), αποτελεί μια εξαιρετική δουλειά και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους όσοι συμμετείχαν στην κατάρτισή του. Τόσο η μορφή του (το συνολικό σχέδιο έχει μορφή παρουσίασης, 434 (!!!) σελίδων, εξαιρετικά προσεγμένο γραφιστικά, όσο και το περιεχόμενο, είναι υπερπλήρη!
Περιλαμβάνει λεπτομερή στοιχεία και η ανάγνωσή του είναι ευχάριστη, αρκεί να γίνεται τμηματικά και ίσως σε κάποια σημεία επιλεκτικά, καθώς είναι λογικό ένα κείμενο τέτοιου μεγέθους να μην είναι δυνατόν να καταναλωθεί με μιας!
Στην πλήρη παρουσίαση του ΣΔΑΜ (στις 434 σελίδες του) γίνεται αναφορά στον όρο "Αποθήκευση Ενέργειας" σε μόλις πέντε (5) σημεία! Δύο φορές στο κεφάλαιο για τις προτεινόμενες και εμβληματικές επενδύσεις (η μία σε υποσημείωση), δύο φορές στη συζήτηση για το Πεδίο ΕΝεργειακής Έρευνας και Τεχνολογίας (ΠΕΝΕΤ), ενώ μια ακόμη αναφορά γίνεται στο κεφάλαιο που πραγματεύεται την Οικονομία Υδρογόνου.
Βασικό πρόβλημα του ΣΔΑΜ σήμερα, και ίσως ένας από τους λόγους που δεν γίνεται εκτενής ανάλυση του θέματος της Αποθήκευσης Ενέργειας, είναι το προβληματικό (στην καλύτερη περίπτωση) κανονιστικό πλαίσιο της εμπορίας ενέργειας. Απ' όσο γνωρίζω, δεν προβλέπεται από τους κανονισμούς που ισχύουν στη χώρα μας η "αγορά-αποθήκευση-πώληση" ενέργειας, ούτε καν από μεγάλους παραγωγούς του χώρου. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει άμεσα να αλλάξει.
Παρακάτω αναφέρω ενδεικτικά μεθόδους αποθήκευσης ενέργειας, με σειρά εγκατεστημένης ισχύος. Η Αποθήκευση σε Μπαταρίες είναι η πλέον διαδεδομένη και γνωρίζει εξαιρετικά μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, ενώ σχεδόν όλες οι υπόλοιπες αναφορές είναι σε κάποιο στάδιο έρευνας, με μικρή ή λιγότερο μικρή εγκατεστημένη βάση:
- Αντλησιοταμίεση.Μέθοδος Αποθήκευσης που ήδη χρησιμοποιείται στη χώρα μας, σε γειτονικούς ταμιευτήρες. Δεν γίνεται όμως πλήρης αξιοποίηση των δυνατοτήτων της, καθώς περιορίζεται από το ελλιπές κανονιστικό πλαίσιο, όπως αναφέρω παραπάνω. Το βασικό αρνητικό της στοιχείο είναι πως απαιτεί πολύ μεγάλη επέμβαση σε τεράστιες εκτάσεις προκειμένου να διαμορφωθούν οι ταμιευτήρες, και αυτό έχει μεγάλη επίπτωση στην τοπική βιοποικιλότητα. Καλό θα ήταν όμως, οι υφιστάμενοι ταμιευτήρες να χρησιμοποιηθούν στο 100% των δυνατοτήτων τους.
- Αποθήκευση σε Μπαταρίες.
Τεχνολογία Αποθήκευσης που εφαρμόζεται παγκοσμίως, σε μικρές και μεγάλες μονάδες. Πρωτοπόρος στην ανάπτυξη και εφαρμογή τέτοιων μονάδων είναι η Tesla, είτε μόνη της, είτε με συνεργασίες με άλλες εταιρείες. Η εταιρία μπορεί ήδη να τοποθετήσει μονάδα αποθήκευσης σε συστοιχίες μπαταριών τεχνολογίας λιθίου, ισχύος 250MW, χωρητικότητας 1GWh, μέσα σε 3 μήνες! Για την ανάπτυξη μιας τέτοιας εγκατάστασης απαιτείται επιφανείς 12 στρεμμάτων, ενώ το κόστος των €500 εκατ., κάθε μερικούς μήνες μειώνεται! Είναι σχεδόν σίγουρο πως η μέθοδος αυτή θα καταστεί η πλέον συμφέρουσα. Είναι ήδη ασύλληπτα συμφέρουσα σε εφαρμογές load balancing. Βασικό της πλεονέκτημα είναι πως μονάδες αποθήκευσης μπορούν να αναπτυχθούν ad hoc, σε οποιοδήποτε μέγεθος και συνδυασμό. - Θερμική αποθήκευση.
Χρησιμοποιείται εκτενώς στο εξωτερικό, παντρεύεται με υφιστάμενες θερμοηλεκτρικές μονάδες (όπως οι λιγνιτικές μονάδες που θα αποσυρθούν στην περιοχή), ενώ ο φορέας αποθήκευσης είναι τηγμένο άλας και υφαιστειακά πετρώματα.
Σε αυτά θα μπορούσαμε να προσθέσουμε (σε επίπεδο έρευνας και πιλοτικής εφαρμογής διάφορα παραπροϊόντα οικοδομικής δραστηριότητας (ανακύκλωση τσιμεντοπροϊόντων κλπ), ή παραπροϊόντα δραστηριοτήτων μαρμαροποιϊας, δραστηριότητες που είναι ήδη εγκατεστημένες στην περιοχή.
Την μέθοδο αυτή προωθεί ο σύμβουλος της Περιφέρειας Νίκος Μάντζαρης που έχει το Green Tank, ο οποίος έχει ήδη καταθέσει προτάσεις για το ΣΔΑΜ. - Αποθήκευση σε Υδρογόνο.
Το υδρογόνο είναι εξαιρετικό για μακροπρόθεσμη αποθήκευση. Η εφαρμογή του όμως αυτή είναι σε αρχικά στάδια παγκοσμίως, ενώ δεν υπάρχουν μεγάλες μονάδες σε συνεχή λειτουργία. Πρέπει να καταστεί σαφές πως μας ενδιαφέρει μόνο η παραγωγή πράσινου υδρογόνου από περίσσεια ΑΠΕ συστήματος και όχι η δημιουργία ενός ακόμη φαραωνικού έργου στην περιοχή με αυτοσκοπό τη δημιουργία υδρογόνου προς ικανοποίηση τοπικών ή μη συμφερόντων. Εάν υπάρχει τοπική παραγωγή, μπορεί στη συνέχεια να ερευνηθεί και η εμπορία του ή η χρήση του σαν βελτιωτικό του μίγματος Ορυκτού Αερίου. - Βαρυτική αποθήκευση.
Στο concept αυτό αναφέρθηκα και στο παρελθόν, υπάρχει σχετικό άρθρο στα τοπικά μέσα, αλλά και στην ιστοσελίδα μου. Η έρευνα και πιλοτική υλοποίηση ενός τέτοιου Project είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λογική της Κυκλικής Οικονομίας, καθώς θα χρησιμοποιηθεί υλικό από τα υφιστάμενα πεδία, παραπροϊόντα οικοδομικών δραστηριοτήτων, ανακύκλωση τσιμεντοπροϊόντων από τις όμορες επιχειρήσεις κλπ, ενώ στην αποθήκευση και ανάκτηση ενέργειας θα μπορέσουν και χρησιμοποιηθούν οι υφιστάμενες (και υπό απόσυρση) γεννήτριες των τονάδων ΑΗΣ, Μ/Σ κλπ, και άλλος υφιστάμενος εξοπλισμός.
Η εφαρμογή μιας τέτοιας μεθόδου αποθήκευσης θα είχε αρκετά μεγάλες απαιτήσεις σε απασχόληση (συγκριτικά με τις εναλλακτικές μεθόδους που αναφέρθηκαν), και μάλιστα συναφών με τις υφιστάμενες ειδικότητες (εργολάβοι χωματουργικών, ηλεκτροσυγκολλητές, κατασκευές μπετού κλπ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου